Polskie lasy słyną z licznie rosnących w nich grzybów — ale niekoniecznie tych halucynogennych. W praktyce jedynym okazem z tej grupy, jaki można znaleźć w naszym kraju, jest łysiczka lancetowata. Wyjaśniamy, gdzie można się na nią natknąć, jak ją rozpoznać — i jakie wykazuje działanie.
Spis treści:
Łysiczka lancetowata i jej znaki szczególne
Czy łysiczkę łatwo jest odróżnić od innych grzybów? I tak, i nie. Na pewno nie jest tak charakterystyczna jak kurki lub czerwone muchomory, które większość z nas powinna rozpoznać na pierwszy rzut oka.
Owocnik łysiczki lancetowatej ma wąski, twardy i bardzo długi trzon. Może on sięgać nawet 15 cm — ale zazwyczaj wyrasta na ok. 5-10 cm nad ziemię. Na jego szczycie znajduje się stożkowaty, zakończony ostrym wierzchołkiem kapelusz — o średnicy od 0,5 do 2,5 cm oraz oliwkowej (lub brązowej) barwie. Kapelusze starszych osobników są odrobinę bardziej „dzwonkowate” — bywają też pokryte sinymi plamkami. W dotyku łysiczka jest gładka i wilgotna, często wręcz lepka. Jednak co najbardziej charakterystyczne — w kontakcie z dłońmi barwi skórę na niebiesko.
Gdzie (i kiedy) rośnie łysiczka?
Łysiczka lancetowata występuje na większości kontynentów — także i w Europie (z wyjątkiem basenu Morza Śródziemnego). Znajdziemy ją również w Polsce — i, co ciekawe, jest to jedyny rosnący regularnie gatunek grzybów psylocybinowych na terenie naszego kraju. Inne gatunki z tej grupy — takie jak Psilocybe Cubensis — bada się jedynie w warunkach laboratoryjnych.
Najlepsze warunki do rozwoju łysiczek oferują nie lasy, a… łąki i górskie hale — dlatego też okazy tego gatunku można zaobserwować głównie na południu Polski. Czasem rosną także na porośniętych trawami poboczach dróg, pastwiskach i zawilgoconych obrzeżach lasów.
Owocniki łysiczki lancetowatej rozwijają się od sierpnia do października — wtedy, gdy jest jeszcze dosyć ciepło, ale i wilgotno.
Łysiczka lancetowata — działanie
Podobnie jak najbardziej znane grzyby halucynogenne — na przykład Golden Teacher — łysiczka lancetowata może pochwalić się silnymi właściwościami psychoaktywnymi. To zasługa trzech zawartych w niej substancji — psylocybiny, psylociny oraz, w mniejszym stopniu, beocystiny.
Skutki spożycia łysiczki lancetowatej zależą od dwóch rzeczy: wielkości przyjętej dawki psylocybiny oraz predyspozycji organizmu. U niektórych wywołuje ona nagły przypływ energii i kreatywności, uczucie euforii, pomaga wejść w stan relaksacji. U innych — pobudza lęk, wprowadza w otępienie, skutkuje objawami somatycznymi (np. wymiotami lub zaburzeniami rytmu serca). Charakterystyczne dla doświadczenia spożycia psylocybiny są także zaburzenia percepcji.
Czy łysiczkę można zbierać — co mówi o tym prawo?
Psylocybina jest w Polsce — jak i większości krajów — uznawana za substancję nielegalną. A zatem — posiadanie zawierającej ją w sporych ilościach łysiczki lancetowatej także jest zakazane. Oczywiście, nikt nie może zabronić Matce Naturze rozwijania jej okazów — natomiast samo zbieranie ich podlega już pod przepisy kodeksu karnego.
Legalna obserwacja grzybów psylocybinowych jest możliwa tylko wtedy, gdy mówimy o grzybniach niezawierających jeszcze psylocybiny — znajdziemy je na przykład w tzw. growkitach, dostępnych na https://shroomsy.pl/growkity.
